Publicatie:Digitale transfer
Een digitaal signaal omzetten naar een duurzaam bestandsformaat: zo leggen we het concept van ‘digitale transfer’ meestal uit. Maar waarom is dat bestandsformaat zo belangrijk? Kan een digitaal signaal niet op zichzelf duurzaam bewaard worden? Wat de uitdagingen zijn en hoe wij de oplossingen zien: je leest het hier.
| Titel | Digitale transfer (Voorkeurstitel) |
| Locatie | |
| Uitgever | |
| Jaar van uitgave | 2019 |
| Rechten | CC-BY-SA |
| Persistent ID |
Digitale transfer
Een digitaal signaal omzetten naar een duurzaam bestandsformaat: zo leggen we het concept van ‘digitale transfer’ meestal uit. Maar waarom is dat bestandsformaat zo belangrijk? Kan een digitaal signaal niet op zichzelf duurzaam bewaard worden? Wat de uitdagingen zijn en hoe wij de oplossingen zien: je leest het hier.
Bij duurzame bewaring van digitale of gedigitaliseerde data, is het belangrijk om de inhoud snel en eenvoudig te kunnen beheren. Zo kan je de bestanden bijvoorbeeld in grote hoeveelheden verplaatsen, kopiëren of beschrijven. Daarom is het omzetten van analoge naar digitale informatie niet genoeg. Bij meemoo zetten we dat digitale signaal ook om in een bestand - denk aan mp3’s op een usb-stick of videobestanden op je computer. Die bestanden bewaren we volgens een traditioneel bestandssysteem op onze infrastructuur voor massaopslag.
Analoog, digitaal en alles ertussenin
Je zou een strak onderscheid kunnen maken tussen analoge audiovisuele informatie (die op bijvoorbeeld tapes, cassettes of platen bewaard wordt) en daarnaast de computer met zijn bestanden, zijn harde schijf en eventueel enkele types dragers die we associëren met bestanden, zoals diskettes en geheugenkaartjes. Maar er bestaat een hele lading informatiedragers die tussen die twee stoelen valt, bijvoorbeeld cd, DAT, LaserDisc en Digital Betacam. Ze bevatten digitale audiovisuele informatie, maar die heeft nog niet de vorm van een bestand of de digitale audiovisuele bestanden kunnen nog niet snel en eenvoudig beheerd worden. Ook deze informatie willen wij bewaren. Omdat de informatie al digitaal is, gebruiken we hiervoor niet de term ‘digitaliseren’ maar digitale transfer.
Als je dat bestandsbeheer als einddoel neemt en de audiovisuele dragers als beginpunt, dan geldt voor de meerderheid van de dragers dat de digitalisering het grootste en belangrijkste werk is. Omdat er een brede waaier aan activiteiten mee gepaard gaat, gebruiken wij digitalisering dan ook als een verzamelterm voor al deze activiteiten.
De uitdagingen van digitale transfer
Digitale transfer brengt - net als digitalisering - enkele problemen met zich mee.
- Het signaal mag niet vervormd worden. Zo hebben LaserDiscs een digitaal gecodeerd, maar niet bestandsgebaseerd videosignaal. Om dat als een hedendaags bestand op te slaan, moet je het uitlezen, de code van toen in een hedendaagse code omzetten en verpakken als een hedendaags bestand. Daarbij moeten zaken als geluid, beeld, afspeelsnelheid, kleuren en beeldverhouding hetzelfde blijven.
- Het signaal mag niet automatisch gerestaureerd worden. Zo wordt bij het analoge afspelen van DV-, DVCAM- en DVCPRO-cassettes het beeld enerzijds verbeterd, maar anderzijds ook vervormd. Bepaalde metadata worden ook niet doorgegeven.
- Op bepaalde digitale dragers kan je eender welk soort van bestanden opslaan, audiovisueel én niet-audiovisueel. Welke bestanden staan er precies op en welke nemen we mee, dat wordt dan de grote vraag. Vanaf midden jaren tachtig hebben we digitale, complexe audiovisuele bestanden, die onafhankelijk van bestandsformaten opgeslagen kunnen worden op informatiedragers zoals diskettes (met voldoende capaciteit), cd-rom’s, dvd’s, USB-sticks en XDCAM-schijven.
Klap op de vuurpijl: deze drie uitdagingen kunnen gecombineerd worden. Digitale transfer lijkt dus op het digitaliseren van analoge informatie en is toch helemaal anders. Eenvoudiger is het zeker niet.