Publicatie:DIM Casestudie Burroughs Adding Machine - De Bardijnen
| Titel | DIM Casestudie Burroughs Adding Machine - De Bardijnen (Voorkeurstitel) |
| Locatie | |
| Uitgever | |
| Jaar van uitgave | 2017 |
| Rechten | CC-BY-SA |
| Persistent ID |
Deze publicatie maakt deel uit van het cultureel ontwikkelingsgericht erfgoedproject Duiken in de Machine
Omschrijving
William Seward Burroughs I (1857-1898) maakte zijn eerste mechanische optelmachine in 1884. Aanvankelijk nog geen succes, aangezien personen die de machine niet met de juiste finesse hanteerden de vreemdste rekenoplossingen tevoorschijn toverden. Uiteindelijk slaagde William Burroughs er in een ‘fool-proof’ model te ontwikkelen en dit op industriële schaal te produceren met zijn bedrijf ‘The American Arithmometer Company’. De betrouwbare Burroughs machines boekten succes. In 1895 werd de productieafdeling ‘Burroughs Adding and Registering Company, limited of Nottingham, England’ opgericht. Het is daar dat deze machine, vermoedelijk tussen 1898 en 1903, geproduceerd werd. Verzamelaars van deze antieke optelmachines hebben vaak met eenzelfde probleem te kampen: De hendel die mechanisch de optelopdracht geeft ontbreekt. We kijken dus niet enkel wat er nodig is om de hendel eenmalig te reproduceren, maar we kijken ook op welke manier we Burroughs privécollectioneurs van over heel de wereld kunnen helpen door middel van 3 bestanden als open data. De casestudie werd ingediend door Steven Lots van De Bardijnen die de machine, zonder hendel, in zijn privécollectie opgenomen heeft.
Realisatie
3D model
Wim Hasselo, een Nederlandse professor, die over een hendel beschikt heeft leren werken met het open source 3D-pakket ‘Designspark Mechanical’. Het programma gelijkt qua tekenmethode aan het bekende ‘Google Sketchup’, maar concentreert zich op het uittekenen van mechanische componenten. De hendel heeft hij manueel opgemeten en in 3D uitgetekend toen deze casestudie nog niet opgenomen was in het project. Later werd Wim gecontacteerd en heeft hij de 3D data ter beschikking gesteld, zodat wij er ook binnen het project gebruik van konden maken.
3D print
Het 3D model werd binnen het project enigszins bewerkt om het functionele gedeelte van de hendel over te houden, zodat dit een eerste maal in kunststof geprint zou kunnen worden om te testen of de component op de machine past. Bij voorkeur wordt de component uiteindelijk in metaal geprint, opdat de oplossing duurzaam is. 3D printen in metaal is doorgaans duurder dan kunststof printen. De component paste nog moeilijk en er moest op sommige plaatsen wat geschuurd worden opdat hij wel zou passen. Eenmaal de gereproduceerde component paste, kon de machine nog niet bediend worden omdat de mechaniek muurvast leek te zitten. De machine zal dus eerst een smeerbeurt nodig hebben. Het voordeel van de component door middel van 3D printing te reproduceren is dat het 3D model virtueel verspreid kan worden, zodat overal waar men over een 3D printer beschikt te reproductie snel en eenvoudig plaats kan grijpen. Dit zou een oplossing bieden aan andere privécollectioneurs die de machine moeten kunnen bedienen. Deze reproductie houdt echter geen rekening met de esthetiek en productietechniek van de originele hendel.